UMUT MEVSİMİ
Darien Gee
"Her anımız aslında bir hatıra niteliği taşır. Sadece büyük ve önemli olaylar değil, küçük anlar da hatırlanmaya değerdir. "
Umut Mevsimi, yazarın okuduğum ikinci kitabı. İlk okuduğum
kitabı “Dostluk Ekmeği’ydi. Dostluk Ekmeği’ni okuyup bitirdiğim gece, rüyamda
sürekli artan ekmekler görüyordum. 😃. Artık kitabın konusundan mıdır yoksa o
gün o kitabı bitirmek için inatlaştığımdan mıdır bilemiyorum. Ama o kitap
hakkında, rüyadan sonra çok güzel şeyler düşündüğüm söylenemez. :) Tabi bu, kitap
sıkıcıydı, okumayın anlamına gelmiyor. :)
Umut Mevsimi’nin konusuna gelecek olursak eğer, öncelikle
kitabımızda birçok karakter var. Connie, Madeline, Hannah, Isabel,Ava… Hangisi
ana karakter diye soracak olursanız hepsi ana karakter diyebilirim. Ama kitapta
benim ana karakterim Bettie ve Frances oldu. Her karakterin kendine özgü bir
hayatı, her birinin kendince dertleri ve mutlulukları vardır. Kimi bir kız
evlat sahibi olmak ister, kimi çocuğuyla en iyi şekilde yaşayabilmek için
çabalar. Bettie, yaşına göre oldukça hareketli, neşeli ve biraz da
vurdumduymazdır. Kendi kendine “Koleksiyon Defteri Derneği” kurmuştur. Bu
derneğin amacı ise, hayatımızdaki anıları bir albümde toplamaktır. Bettie,
bunun yayılması için elinden geleni yapmaktadır. Bettie’nin bu çabaları
sayesinde ise, kitaptaki diğer karakterlerimizin yolu birbiri ile kesişecektir.
Bu kesişmelerde, kimi yeni dostluklar edinecek, kimi karşılaşmak istemediği
durumlar ile karşılacaktır. Ama zamanın bize ne getireceği hiçbir zaman belli
olmaz değil mi ? Farklı ortamlar, farklı kişiler ve farklı deneyimler… Belki de
her biri hayatımızın daha güzel olması için göze almamız gerek ufak
parçalardır. :)
Kitaba başlayalı yaklaşık 3 hafta oldu. Ramazan yoğunluğu,
bayram ziyaretleri derken, pek okuyamadım. Kitap hakkında söyleyeceğim ilk şey
kitapta çok fazla karakter vardı. İtiraf etmem gerekirse çok karakterli
kitapları okumakta zorlanıyorum. Çünkü alışana kadar birbirine karıştırıyorum. Ama
alıştıktan sonra sorun kalmıyor. 😃 Onun haricinde okurken sıkıldığım bir kitap
değildi. Ama hiç sıkılmadım dersem yalan olur. Evet çelişkili olduğunun
farkındayım ama durum şu aslında, kitap sıkıcı değildi. Ama benim şöyle bir
sorunum var ki, kitabı uzun süre okuyup bitiremediysem, en mükemmel kitap olsa
bile sıkılıyorum. Kendimi stresli hissediyorum. Ama cidden kitap sıkıcı
değildi. 😃. Kitabın adına yakışır şekilde; insan, en umutsuz olduğu zamanlarda
bile umut etmeyi, inandığı, istediği şeyler için mücadele etmeyi öğreniyor.
Aynı zamanda da, hani o akıllı telefonlarımız ile, fotoğraf makineleriyle
çekip, en fazla bilgisayarlara aktardığımız, dijital ortamlarda kalan,
hayatımızın güzel anları var ya, işte onları sadece dijital ortamlarda
bırakmamamız gerektiğini, her zaman hatırlayabileceğimiz şekilde saklamamız gerektiğini
öğreniyoruz. Keyifli okumalar. :)

Hiç yorum yok:
Yorum Gönder